Laat het feest beginnen!

In Laat het feest beginnen! draait alles om de botsing tussen twee werelden: de wereld van de elite; rijk, beroemd en intelligent; die haar onzekerheid verbergt achter tralies en hekken terwijl ze gelijktijdig zo groot mogelijke bekendheid nastreeft, en aan de andere kant de arbeidersklasse, die alles doet om dagelijks geluk na te streven.
De belangrijkste personen in Laat het feest beginnen! zijn:
Fabrizio Ciba, een auteur die ooit een enorme bestseller schreef maar nu al jaren droog staat qua ideeën, en die maar niet kan beslissen of hij zal vluchten naar een Spaans eiland om daar zijn nieuwe roman te schrijven of dat hij toch naar de party zal gaan die de grootste vastgoedmagnaat van Rome, Sasà Chiatti, heeft georganiseerd.
Mighele Natuzzi is de leider van de Wildebeesten van Abaddon. Terwijl hij overdag op zijn lazer krijgt van zijn baas en 's-avonds geterroriseerd wordt door zijn veel te bruine, hysterische echtgenote, spreekt hij één keer per week, in het diepste geheim, af met zijn volgelingen om de subtiele details van de Liturgie van de Duisternis door te nemen en te discussiëren over de beste manier om een offerlam te slachten. Hij staat onder aan de voedselketen, en de enige weg is die naar boven.
Mighele en zijn volgelingen zijn erin geslaagd te infiltreren in de party van Chiatti, en niemand is voorbereid op hun snode plannen.
Na 'Ik haal je op, ik neem je mee', weer een geweldig nieuw boek van de Italiaanse schrijver Niccolò Ammaniti. (Petry)

Vrouwenprijs?

Op het eerste Vrouwenboekenbal in Panama in Amsterdam is de Opzij Literatuurprijs 2009, goed voor een bedrag van 5.000 euro, uitgereikt aan Minke Douwesz voor haar roman 'Weg'. De jury typeert Weg als ‘een onder de huid kruipende scheidingsroman, die doordendert als een stoomwals en net zo verslavend is als een soap’.

Nu wil ik niks afdingen op de kwaliteit van het boek. Het is een prachtige beschrijving van twee vrouwen die elkaar het leven vreselijk moeilijk maken. Op de lijst van genomineerden stonden nog vijf andere hele mooie boeken:  Ruw van Marie Kessels, Zondagavond van Vonne van der Meer, De mooiste dagen zijn het ergst van Anke Scheeren, De spelers van Manon Uphoff en Vissen redden van Annelies Verbeke.

Mijn vraag is: waarom hebben vrouwen in de literatuur een aparte prijs nodig? In de sport kan ik zoiets wel begrijpen, vrouwen zijn fysiek nu eenmaal minder sterk dan mannen en dat maakt een sportcompetitie tussen de seksen ongelijkwaardig. Maar in de literatuur? Mijns inziens geeft zo'n speciale vrouwenprijs aan dat de emancipatie nog niet helemaal is doorgedrongen. Goed, vrouwen hebben een inhaalslag moeten maken in de letteren, maar inmiddels hebben we die toch wel gemaakt? Lees eens een werk van een van de bovenstaande auteurs en u zult het beamen.

Wat mij betreft mogen mannen vanaf volgend jaar ook meedingen naar de Opzij Literatuurprijs. Samen met hun zusters. En de beste moge winnen. (Bijke)

Zonder Noorden komt niemand thuis

Door Nelleke Noordervliet
Als de moordenaar van zijn vrouw Suzanne zijn straf heeft uitgediend en wordt vrijgelaten, vertrekt de journalist Robert Andersen naar de Canadese westkust. De gedachte dat hij Johnny H. kan tegenkomen vindt hij onverdraaglijk. Via internet heeft hij een huis gehuurd. Eenmaal ter plaatse komt hij erachter dat de eigenaresse ervan twee jaar tevoren niet is teruggekeerd van een wandeling. Deels gedreven door professionele nieuwsgierigheid deels door innerlijke onrust gaat Andersen op zoek naar het verhaal achter de verdwijning. Wie was Beverly Walker? Wat is er gebeurd? De dorpelingen hadden weinig met haar op. Door de ontrafeling van haar leven verandert Andersens visie op zijn eigen verleden, zijn huwelijk met Suzanne, en zijn toekomst.
Zonder noorden komt niemand thuis is weer en typische Noordervliet roman, genomineerd voor verschillende prijzen. (P.)

Laatste Wallander.... Henning Mankell

De tiende en laatste Wallander; Mankell laat de populaire Zweedse rechercheur afscheid nemen met een indrukwekkende zwanenzang.
Wallander wordt opa want zijn dochter Linda heeft eindelijk een man. Hij komt in het reine met zichzelf, zijn ex vrouw Mona en met de  nagedachtenis aan zijn lastige vader.
Hij koopt een huisje achteraf en neemt een hond. Hij worstelt met de nadelen van de ouderdom, en dat zijn carrière cq leven in de laatste fase is beland. Maar als coup de grâce geeft Mankell hem een ingewikkelde zaak.
Håkan von Enke, een gepensioneerde hooggeplaatste zeeofficier, verdwijnt tijdens zijn ochtendwandeling in het Liljanswoud nabij Stockholm. Het is winter en hij heeft net zijn vijfenzeventigste verjaardag gevierd. Voor Kurt Wallander wordt dit een hoogstpersoonlijke kwestie: Von Enke is namelijk de schoonvader van zijn dochter Linda. Sommige sporen wijzen in de richting van het verleden, naar de tijd van de Koude Oorlog, extreem-rechtse groeperingen en huurmoordenaars uit voormalig Oost-Europa. Vooral gebeurtenissen in het begin van de jaren tachtig spelen een belangrijke rol, toen Russische onderzeeërs er herhaaldelijk van werden beschuldigd de Zweedse territoriale wateren binnen te dringen.

Wallander beseft dat hij mogelijk een gigantisch geheim op het spoor is dat betrekking heeft op de volledige naoorlogse geschiedenis van Zweden. Terwijl hij zijn hoofd breekt over de ware toedracht verschijnt er een nog veel donkerder wolk aan de horizon.
We zullen hem missen met,Wallander heeft Mankell zeker een van de beste thriller-series van de laatste tien jaar geschreven. Nu eerst nog genieten van 'De gekwelde man'.(Petry)

Dick Francis overleden

Britse misdaadschrijver Dick Francis is vandaag overleden. Hij is 89 jaar geworden. Dick Francis, afkomstig uit Oxfordshire, was aanvankelijk een succesvol jockey en reed zelfs voor de stal van de koningin moeder. Hij won in totaal 350 wedstrijden. Een val in 1956 maakte een einde aan deze carrière. Zes jaar later werd het eerste van 42 boeken gepubliceerd. Francis was gespecialiseerd in misdaadverhalen en thrillers. Daarbij putte hij vooral uit zijn verleden op en rond de racebaan. De laatste jaren leefde hij op de Caymaneilanden.

Francis schreef misschien niet de grootste literatuur, hem wordt wel eens verweten een 'one trick pony' te zijn, al zijn thrillers speelden zich namelijk af in de paardenrace wereld. Voor mij is hij degene door wie ik voor het eerst in het  Engels ben gaan lezen omdat ik niet kon wachten op de vertaling van zijn boeken.(Petry)
De bibliotheek heeft veel exemplaren van zijn romans, de moeite waard voor de Engelse sfeer, de stoere einzelgängers als hoofdpersoon en de prima plot.

Paul Auster : Onzichtbaar

Austers vijftiende roman opent in New York, in de lente van 1967. Adam Walker is twintig jaar, en pas afgestudeerd aan Columbia University. Hij wil dichter worden. Op een feestje ontmoet hij de raadselachtige Fransman Rudolf Born en diens zwijgzame maar verleidelijke vriendin Margot. Voordat hij het weet is Adam verwikkeld in een perverse driehoeksverhouding die tot een plotse geweldsdaad leidt. Zijn leven neemt een totaal andere wending.
Een faustiaanse nieuwe roman vol passie van een van de allergrootste hedendaagse Amerikaanse auteurs. Een adembenemende roman die ons van 1967 tot 2007 voert, van New York tot Parijs tot de Caraïben. Auster brengt het schaduwland tussen geheugen en waarheid in kaart, tussen schrijverschap en identiteit, in een verhaal vol woede, lust en een nietsontziende zoektocht naar rechtvaardigheid.

Onzichtbaar is een typische Auster roman, moeilijk iets over te schrijven zonder te veel te 'verklappen'. De grote aantrekkingskracht van zijn boeken is tenslotte de verbazing waarin je als lezer telkens weer valt. Twijfel, verwarring en soms zelfs verbijstering waarin de schrijver je als lezer weet te brengen.
Geen makkelijk leesbaar boek, wel een boek waarin je door wil blijven lezen, met een structuur die ingewikkeld is zonder gekunstelt aan te doen, kortom dat werkt op verschillende niveau's. (Petry)
uit de Humo:
'Want het treurige feit blijft: er is veel meer poëzie dan rechtvaardigheid op de wereld,' staat er ergens. Kan best zijn, maar als die poëzie van Paul Auster komt, en een soeplepel troost biedt, dan hoeft die vaststelling toch niet zó erg gedramatiseerd?

Hey Simona van Dimona


Sara Shilo schrijft een roman over het leven in Israël zoals we dat niet kennen, gewone mensen in een ongewone omgeving, soms hartverscheurend, soms banaal.
In een kleine stad in het noorden van Israël woont de familie Dadon. De inwoners van de stad leven onder de constante dreiging van katjoesja-aanvallen uit Libanon, maar voor het gezin Dadon is er een veel groter verdriet: Mas'oed, hun vader, de 'falafelkoning' van de stad, is overleden. Zijn vrouw Simona zoekt het open veld in plaats van de schuilkelders in te gaan; de broertjes Itzik en Doedi zijn onafscheidelijk en de iets oudere en kreupele Itzik zet de jongste aan tot kleine diefstallen en vindt dat ze een jonge valk moeten opkweken om later 'tegen de terroristen' in te zetten; Kobi, de eerstgeborene, weet niet wat hij met zijn leven moet en speelt de vader voor zijn veel jongere broertjes, die hun eigen vader nooit gekend hebben; tot slot is daar Etti, die beslist bij de radio wil om de verhalen te vertellen die niemand meer wil horen.

Linkerhand over rechterschouder

Selma Lonning Aaro
Een man staat op de stoep en kust een vrouw; rent de straat op en wordt aangereden. Helen ziet haar getrouwde minnaar onder een auto komen voordat ze hem heeft kunnen vertellen dat ze zwanger is. De zestienjarige Elvira krijgt het idee niet meer uit haar hoofd dat ze haar vader heeft vermoord. Georg ziet zijn vrouw, die Alzheimer heeft, met de dag verslechteren. Alma's buitengewoon mooie gezicht raakt verminkt bij een gruwelijke brand. De levensverhalen van deze mensen zijn door toeval met elkaar verweven, maar komen samen rond de Fontana di Trevi, de mythische fontein in Rome. Linkerhand over rechterschouder is een ontroerend en meeslepend verhaal over hoe je omringd door mensen toch eenzaam kunt zijn.
Selma Lønning Aarø woont en werkt in Oslo. Ze studeerde theaterwetenschappen en literatuurwetenschap en heeft een column in het Noorse Dagbladet. Voor haar debuutroman ontving ze de Noorse Debutantenprijs. (Petry)

Sprakeloos door Tom Lanoye



Na een beroerte raakt de moeder van Tom Lanoye haar spraakvermogen kwijt. Langzaam en onherroepelijk takelt ze af, steeds minder in staat te communiceren met wie haar lief is. Al in zijn recent verschenen essaybundel Schermutseling schreef hij over haar. Maar hij was nog lang niet klaar met zijn verhaal. Pas in Sprakeloos maakt hij de hele balans op. Die van zijn kleurrijke jeugd, van zijn worsteling met de liefde, van zijn conflicten met de kleine moederdiva, en ten slotte: van de strijd die zij, bron van leven en moedertaal, manmoedig voert, en waarin ze reddeloos en redeloos ten onder gaat en de blijvende woede verdriet en pijn die dat oplevert.
In Humo zegt hij hierover: 'Het maakt je woest dat bijna ieder leven zo moet eindigen: in volle onwaardigheid'
Geweldig verhaal over de relatie tussen moeder en zoon maar ook over ouder worden in het algemeen en daar krijgen we tenslotte ooit allemaal mee te maken.... (Petry)

Vloed / Susan Smit

Bijzondere, epische, historische roman, gebaseerd op Susan Smit's eigen familiegeschiedenis.
Noordwijk, 1899. Adriana van Konijnenburg weigert haar eerste huwelijksaanzoek. Liever zit ze te lezen of te schrijven, zoals haar vroegere speelkameraadje de schrijfster Henriëtte Roland Holst. Haar vader, hotelier en reder, verandert het vissersdorp in een mondaine badplaats door badkoetsjes op het strand te zetten en een badhotel te beginnen.
Als Adriana liefdadigheidswerk doet in een clubhuis voor vissers ontmoet ze Jacob, een jonge visser op wie ze verliefd wordt. Het verschil in klasse is groot en de verhouding strandt. Ze stort zich op haar poëzie en laat zich schaken door een ober die in een van de hotels werkt, een charmeur en bastaardkind van Willem III.
Ze wordt onterfd en verbannen uit Noordwijk naar Meppel, maar kiest vol overgave voor de liefde, alsof ze alsnog de juiste keuze wil maken. Jaren later, als ze inmiddels moeder is, levert ze de grootste strijd van haar leven om terug te keren.
Ook nu laat Susan Smit weer zien wat een bijzonder veelzijdig schrijfster ze is.
Vloed staat deze week op nr. 22 in De Bestseller 60, op 11 in de Bijenkorf Top 20, op 5 in de Libris Top 10 en op 7 in de HP/De Tijd Top 10. (Petry)

Yasmine Allas: Een nagelaten verhaal

Een jonge vrouw reist na drieëntwintig jaar voor het eerst terug naar haar geboorteland. Het blijkt een ontluisterend weerzien: een totaal onttakeld land, waarvan het verleden letterlijk onder dikke lagen stof is verdwenen. Plastic zakken hangen ritselend in bomen, de vogels zijn verjaagd. Ook wordt ze gehinderd door de aanwezigheid van de filmploeg, die erop uit is iedere emotie vast te leggen. In het winkeltje waar ze als kind snoep kocht treft ze de enige persoon die haar nog met het verleden verbindt, Najib. Hij brengt haar diep in de nacht, buiten het oog van de camera, naar haar ouderlijk huis en naar haar diepste herinneringen.
Yasmine die via België ooit in Nederland tercht gekomen is heeft een bewonderenswaardige carrière gemaakt als theatermaakster, schrijfster en actrice, ze spreekt zich meer en meer uit over de positie van de vrouw binnen de Islam. Bij Pauw en Witteman heeft ze op indringende manier verteld waarom ze dit boek moest schrijven. (Petry)

Brief aan jonge zelf

Speciaal voor de 75e editie van de Boekenweek (10 t/m 20 maart 2010) kregen 75 schrijvers het verzoek een brief te schrijven aan hun jonge ik. Wat zouden ze zichzelf als kind willen meegeven, met de kennis die ze nu hebben?


Titaantjes waren we bevat bijdragen van de top van de Nederlandse letteren. Arnon Grunberg doet niet mee. Hij liet de organisatie weten dat hem niet alleen de tijd ontbrak, maar dat hij niet zou weten wat anders te schrijven aan zijn jonge alter ego dan ‘het was beter geweest als je niet was geboren’.

Veel mannen schijnen hun jonge ik met 'lieve jongen' toe te spreken. Hoe zou het komen dat mannen zo vertederd raken als ze denken aan zichzelf als kind? Alleen Hugo Brandt Corstius geeft zijn kleine alter-ego minder vertederende namen, zoals ‘Afgrijselijke Asperge’ en ‘Zure Zuiglap’.

Ik ben benieuwd naar het boek. Ga ondertussen nadenken wat ik aan mijn jonge zelf zou schrijven. In ieder geval dat dat vele lezen nog wel ergens goed voor zal blijken te zijn...(Bijke)

Kaloemmerkes in de zep

Quote van Brusselmans:
'Ik heb tot nog toe achttien keer een boek geschreven, maar ik heb veel vaker géén boek geschreven. Het is een rotgevoel om als je een schrijver bent, te beseffen dat je volop bezig bent geen boek te schrijven.'
Brusselmans, de zelfbenoemde oppergod der Vlaamse letteren, schrijft in het tempo van een sportwagen. Twee boeken per jaar lijken het minimum te zijn en hierin wordt niets of niemand gespaard door zijn vlijmscherpe pen. De hoofdpersonages in zijn boeken roken, drinken, vervelen zich, voeren onzingesprekken, zeuren, hebben last van acne, depressies, angsten en worden verliefd (meestal op onbereikbare vrouwen).

In ‘Kaloemmerkes in de zep’ leert het hoofdpersonage, de redelijk befaamde auteur Herman Brusselmans, een (bijzonder mooi) meisje kennen. Tevens zoekt hij een chauffeur, omdat zijn vaste chauffeur, Robbie, een zaak in parketvloeren is begonnen. De oplossing is simpel: het meisje, Liselot, zal fungeren als de nieuwe chauffeur om Brusselmans naar Nederland te brengen, waar hij een literair optreden voor de boeg heeft.
Typisch vaste Brusselmans elementen waar je van moet houden, dan valt er weer veel te genieten. (Petry)

Die stad dat jaar

door Koos van Zomeren; een mooie, persoonlijke terugblik op zijn politieke verleden.
De stad is Nijmegen, het jaar 1972. Het is het jaar van de Europacup voor Ajax, van bedrijfssluitingen en massaontslagen, van Nixon in China. Maar het was ook het oprichtingsjaar van de Socialistiese Partij.
Stond Nederland aan de vooravond van het socialisme? En moest dat in Nijmegen beginnen?
Dat zijn zo'n beetje de harde feiten.
Kun je deze roman beschouwen als een boek over de start van de SP? Ja, want tegenover ruimte voor de verbeelding staat evenveel ruimte voor een reconstructie van de geschiedenis. Door gebruik te maken van de eigen herinnering, (mede)getuigen te interviewen en historische bronnen te raadplegen schetst Koos van Zomeren een haarscherp, nu eens komisch dan weer wrang, nu eens ontluisterend dan weer inspirerend, beeld van de gang van zaken binnen een maoïstische splinterbeweging. Toen had vast geen van de aksievoerders kunnen denken dat de SP ooit keurig binnen het parlementaire bestel zou gaan functioneren. De tijden zijn echt veranderd. (Petry)

ZOEKEN

PROFIEL BLOGGER

Mijn foto
Bijke & Petry
Literatuurverkenner & Collectioneur
Mijn volledige profiel tonen

CATALOGUS

Zoek in ons totale aanbod
Catalogus
Meer informatie >>

JEUGDBOEKENBLOG

OP DE HOOGTE

Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe toevoegingen?
Abonneer...