De kunst van het reizen

De lente hapert weer even in Nederland. Gelukkig vertrek ik vandaag op een tripje naar Rome. Ik ben daar nog nooit geweest en popel om de Sixtijnse kapel, het Colosseum en de Trevifontein in het echt te zien.

Voorafgaand aan mijn reis, lees ik Alain de Botton, die als geen ander kan uitleggen wat er gebeurt als we op reis gaan en - belangrijker nog- hoe we dat op de juiste manier kunnen doen.

Op Volkskrant Reizen.nl las ik een interview met hem, waarin hij zegt: 'Je raakt gewend aan je eigen woonomgeving en daardoor kijk je er niet meer naar. Als je op reis bent verwacht je van een heleboel dingen dat ze interessant zijn en daardoor ben je ontvankelijk voor bijna alles. Als ik naar het postkantoor loop denk ik: dit is thuis, dit ken ik allemaal. Terwijl ik in Amsterdam denk: oh kijk, interessant. Het moet wel bijzonder zijn, want het is hier anders."

Dit gevoel herken ik helemaal. Als ik in Parijs ben, is zelfs de bakker een belevenis, terwijl ik thuis zuchtend in de rij sta. Musea in mijn eigen woonplaats bezoek ik zelden, terwijl een weekendtrip naar een andere stad niet compleet is zonder minstens drie musea gezien te hebben...

Dit laatste is af en toe wel vermoeiend. Het dwangmatige idee dat je alles gezien en gedaan moet hebben... soms maakt het me moedeloos en blijf ik liever op een terrasje hangen dan dat ik het zoveelste monument bezoek. Ik vraag me af of ik wel echt geniet van de dingen die ik zie..Nog even doorlezen in 'De kunst van het reizen', want de Botton behandelt dit reizigersprobleem uitgebreid, las ik op de achterflap. Ik denk dat het wel goedkomt met mij en Rome. (Bijke)

Elf levens in Brussel

Als je mensen vraagt naar een mooie stad in het buitenland, noemen ze vaak Parijs, Rome of - voor de liefhebbers - Londen. Zelden denken mensen aan een stad veel dichter bij huis, Brussel. Toch is Brussel een fascinerende stad. Misschien niet zozeer mooi als wel bruisend, levendig en altijd verrassend. Brussel doet je van de ene verbazing in de andere vallen.

Zelf heb ik drie jaar in deze stad gewoond en me nooit verveeld: ik werkte in een alternatief filmhuis, gaf Nederlandse les aan studenten uit alle delen van de wereld en bezocht ieder weekend wel een ander festival. Als je in deze stad hebt gewoond vind je niets meer gek: ik heb gefietst op een fietspad dat midden in de stad ophield, Marokkaanse pannenkoekjes gegeten op de Zuidmarkt tussen de viskramen en ik sprak vier verschillende talen per dag.

Al mijn herinneringen aan deze stad kwamen terug toen ik 'Elf' las, de debuutroman van mijn goede vriend Daniel Rovers, waarin hij de elf vrienden beschrijft die hij om zich heen had tijdens de drie jaar die hij in Brussel doorbracht. Rovers beschrijft zijn (veelal jonge) personages, die worstelen met het bestaan aan het begin van een nieuwe eeuw met liefde en oog voor detail. Tussen de regels door ademt en zucht de grootstad Brussel.

De lezers die een verhaal met een clou verwachten, raad ik af deze roman te lezen, het echte verhaal begint eigenlijk nooit. Maar liefhebbers van fascinerende zinnen, een zeer bijzondere stijl en natuurlijk alle Brusseladepten moeten dit boek direct gaan lenen. Misschien kunt u er meteen een weekendtripje Brussel aan verbinden...(Bijke)

Als u meer romans wilt lezen waarin Brussel een prominente rol speelt bent u nog lang niet uitgelezen, kijk maar: Brussel in de Literatuur.

Bernard Dewulf wint Libris literatuur prijs

Niet de favoriet Tom Lanoye maar de relatief onbekende Bernard Dewulf wint dit jaar de Libris literatuurprijs met de novelle Kleine dagen.

Hier kun je hem vinden op facebook, al zal hij voorlopig niet veel tijd hebben z'n pagina bij te houden. Ik ken Dewulf eigenlijk meer als schrijver over beeldende kunstenaars.

De Libris-jury staat er voor bekend dat zij graag stilistische virtuositeit bekroont. Twee jaar geleden viel de eer te beurt aan de onbekende schrijfster D. Hooijer voor haar tegendraadse verhalenbundel 'Sleur is een roofdier'. Vorig jaar was het Dimitri Verhulst die met zijn 'Godverdomse dagen' de Libris scoorde.

Nu mag Dewulf voor zijn miniatuurtjes de Libris prijs mee naar Antwerpen nemen. Bij de Vlaamse krant De Morgen zullen ze vast spijt hebben dat ze hem ontslagen hebben als columnist.
Inmiddels buigt een nieuwe jury zich al over het Nederlandstalige proza van dit jaar. De nieuwe voorzitter van de jury Philip Freriks zal de winnaar volgend jaar bekend maken op maandag 9 mei 2011.
(P)

Dagboekbroeders: Geen leesboek...

Vorig week-end was ik bij de presentatie van het boek "Dagboekbroeders" in de trapistenabdij Koningshoeve. Een memorabele avond met een prachtig en bijzonder boek (en prima bier).
Het is het resultaat van een groot project ter gelegenheid van het 200-jarig bestaan van Tilburg als stad in 2009.
Elke dag schreef Jace van de Ven, schilderde Rob van Trier en fotografeerde Jan Stads al dan niet alledaagse voorvallen in de stad of hun persoonlijke leven. Hiermee maakten ze een uniek beeld van Tilburg in een bewogen jaar.


Ga maar na, niet alleen feest maar ook het vertrek van burgemeester Vreeman door de perikelen rond het Midi theater. Het boek is nog niet in de bibliotheek, we hebben het in bestelling.

Ik kon het niet laten het boek zelf te kopen en geniet van de mooie afbeeldingen en de vaak ontroerende, grappige of persoonlijke gedichten en stukken van Jace van de Ven, soms alleen een beetje gehinderd door de al te uitbundige lay-out (of moet ik nu toch echt aan een leesbril gaan denken). (Petry)

Kester Freriks / Gehuwde dochter

Na afloop van de 21e verjaardag van zijn dochter Twiske stuit Johan bij het opruimen op een typoscript. Hierin doet ze uit de doeken wat de afgelopen vijf jaar is voorgevallen.
Vader en dochter hebben jarenlang amper contact gehad en Johan weet daardoor niet wat zijn dochter allemaal uitspookte. Hij kan de verleiding dan ook niet weerstaan om het verhaal te lezen.
Hij komt er achter dat Twiske actief is geweest in de Amsterdamse krakersbeweging en betrokken was bij de gewelddadige ontruiming van het krakersbolwerk de Grote Wetering in 1980.
Het verhaal geeft een uitstekend tijdsbeeld en wordt in een bijzonder tijdloze stijl verteld.
De personages in 'gehuwde dochter' zijn goed uitgewerkt. In recente jaren oogstte Freriks lof met twee non-fictie boeken over vogels. Verder schrijft hij over theater en boeken in NRC Handelsblad. (P.)

ZOEKEN

PROFIEL BLOGGER

Mijn foto
Bijke & Petry
Literatuurverkenner & Collectioneur
Mijn volledige profiel tonen

CATALOGUS

Zoek in ons totale aanbod
Catalogus
Meer informatie >>

JEUGDBOEKENBLOG

OP DE HOOGTE

Wilt u op de hoogte blijven van nieuwe toevoegingen?
Abonneer...