Een jonge vrouw reist na drieëntwintig jaar voor het eerst terug naar haar geboorteland. Het blijkt een ontluisterend weerzien: een totaal onttakeld land, waarvan het verleden letterlijk onder dikke lagen stof is verdwenen. Plastic zakken hangen ritselend in bomen, de vogels zijn verjaagd. Ook wordt ze gehinderd door de aanwezigheid van de filmploeg, die erop uit is iedere emotie vast te leggen. In het winkeltje waar ze als kind snoep kocht treft ze de enige persoon die haar nog met het verleden verbindt, Najib. Hij brengt haar diep in de nacht, buiten het oog van de camera, naar haar ouderlijk huis en naar haar diepste herinneringen.
Yasmine die via België ooit in Nederland tercht gekomen is heeft een bewonderenswaardige carrière gemaakt als theatermaakster, schrijfster en actrice, ze spreekt zich meer en meer uit over de positie van de vrouw binnen de Islam. Bij Pauw en Witteman heeft ze op indringende manier verteld waarom ze dit boek moest schrijven. (Petry)