Deze week een gastblog van de Webredacteur Kijken & Luisteren Esther van Lieshout

Schrijvers hebben geen tijd om te lezen
Aangezien mijn ‘Lezen’ collega op vakantie is, mocht ik deze week gastbloggen. En ik kwam tot de conclusie dat dat vies tegenviel.
Ik vond het zelf nogal een merkwaardige gewaarwording dat ik, als schrijfster notabene, zo’n moeite had met het bloggen over lezen en boeken! Dat komt omdat ik niet veel meer lees.
Nu is eerste vereiste van een schrijver die, dat hij/zij (veel) leest, maar als ik in het schrijfproces zit dan kan ik niet lezen. Als ik een goed boek lees dan heb ik de neiging mijn pen aan de wilgen te hangen en als ik een slecht boek lees dan wil ik meteen achter de computer kruipen.

Kinderboeken
Bovendien lees ik al jaren uitsluitend kinderboeken. Sommige mensen vinden dat vreemd. Als je er dan bij zegt dat je zelf kinderboeken schrijft, reageren ze opeens begrijpend, maar als ik er dat niet bij zou zeggen word je toch met scheve ogen aangekeken. Ik kan daar erg kwaad om worden. Alsof een kinderboek minder is dan een boek voor volwassenen? Ik kan u vertellen dat er ontelbare volwassen boeken zijn die minder diepgang hebben dan menig kinderboek. Bovendien zijn veel kinderen slimmer dan menig volwassene. Maar dit terzijde.

Bekende Nederlanders
Die arrogantie te denken dat een volwassen boek ook volwassen geschreven is, breekt dan ook veel wannabee kinderboekenschrijver op. Zo zijn er legio bekende Nederlanders die, na het vader, moeder, opa of oma worden, opeens denken een kinderboek te kunnen schrijven. Want: ‘Dat kan toch iedereen?’
Paul de leeuw dacht het, Madonna dacht het, Daphne Deckers dacht het en zelfs grootmeester Boudewijn Buch dacht het. Ik dacht het niet.
Een goed, ik herhaal: goed kinderboek schrijven is net zo’n grote kunst als het schrijven van een goed boek voor volwassenen.