Alle boeken van Leo Vroman zijn mij dierbaar.

Daarom ben ik blij met zijn nieuwste bundel gedichten: "Daar"

Gewoon oud worden is een kunst die Leo tot in het uiterste weet te beheersen.
Hij is van 10 april 1915 en nog steeds actief.
Elke dag gewoon achter z'n iMac.

'Kom kom Vroman
 ben je gek
 denk ik dan
 het wordt gewoon tijd
 voor je ontbijt.'

Zijn levenslust en altijd bijzondere kijk op de dingen blijft boeien, ook over zware onderwerpen weet hij licht en met humor te schrijven.  Een voorbeeld voor iedereen in mijn optiek.
Leo Vroman is een van de beste schrijvers van het Nederlandse taalgebied.


'Eergisteren zei mijn dermatoloog:
ik zie een kleine zwarte plek en die
vereist even een biopsie.
Melanoma, vroeg ik droog.
Zo ja, dan leef ik nu nog maar 
hoogstens een paar jaar.
Zo nee, dan ook een paar'