Een oogappel schenden met blanke sabel
De Postbode is hét boek van Antonio Skármeta uit 1985. Het gaat over de onnozele postbode van de Chileense dichter Pablo Neruda. In het begin probeert de postbode vrouwen te imponeren door het boek Odas Elementales altijd opzichtig bij zich te dragen en er uiteindelijk, omdat hij het toch altijd bij zich draagt, in te lezen.
Later raakt de postbode bevriend met de dichter en versiert met zijn hulp – of beter: door hem te plagiëren – het mooiste meisje van het dorp. Dat dorp is overigens het Chileense San Antonio en aldaar heeft het verhaal op dat moment al een poos zijn beloop genomen.
De moeder van het mooiste meisje wil dat de postbode haar dochter met rust laat. Ze dreigt hem de ogen uit het hoofd te krabben als hij dat niet doet. Ze voert haar dreigement niet uit, de lafaard. En dat terwijl ze, om zichzelf vrij te pleiten, kan zeggen dat de postbode de maagdelijkheid van haar oogappel met blanke sabel had geschonden.
Volgens de dichter zou dat een overtuigend argument zijn voor elke rechter. “Een metafoor die aankomt als een dolksteek. Scherp als een hoektand, hartverscheurend als ging het om een maagdenvlies” Het boek is een ode aan de poëzie, volgens de flaptekst en zoals af te leiden is uit het citaat van zojuist. Een must-read voor postbodes en de mooiste meisjes van dorpen wereldwijd.
Gastblogbericht, door Bart van Dijk
Gastblogbericht, door Bart van Dijk
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
PROFIEL BLOGGER
JEUGDBOEKENBLOG
-
Jip en Janneke in 3D11 jaar geleden
0 reacties:
Een reactie posten