Ze was Simon Vinkenoog's zesde vrouw en schrijft een heel bijzonder en persoonlijk verhaal over een van onze bekendste schrijver/dichter/performers van de vorige eeuw en haar grote liefde.

Wat doe je als je ruim twintig jaar lang vierentwintig uur per dag onafscheidelijk bent geweest? Vanaf het moment dat haar geliefde voor een beenamputatie in het ziekenhuis moest blijven, nam Edith Ringnalda de pen. Toen ze begon, kon zij niet weten dat het zou eindigen met de dood. Ook wist zij niet dat dit een boek zou worden dat een nieuwe levensfase zou inluiden, van een leerling die meester is geworden. Dit document is geboren uit innerlijke noodzaak; een liefdesverklaring aan Simon Vinkenoog, aan de Liefde, aan het leven zelf. De laatste dertig dagen van een droompaar, levend op de hoogvlakte van het geluk.

Met Simon Vinkenoog is Nederland niet alleen een schrijver verloren maar ook een prachtig mens, die nog midden in het leven stond, zijn heel persoonlijke website laat zien dat hij tot het einde voor 100% van het leven genoten heeft.
Een paar jaar geleden het ik ze gezien in Paradox; samen met Remco Campert zaten ze gezellig wijn te drinken en te roken, heel veel te roken, onopvallend, totdat Simon het toneel op stapte vol vuur, energie en passie de eerste, sterkste, en één van de beste performers van Nederlandse literatuur! (P)