Meestal ben ik niet zo dol op biografieën die er op gericht zijn een beroemdheid van zijn of haar voetstuk te stoten, maar dat lijkt me bij dit boek niet het geval. Alleen de titel 'En het vergeten zo lang' is zo mooi dat ik het meteen wil gaan lezen. (Petry)

Natuurlijk hebben we ook verschillende opinietijdschriften Zoals Elsevier en Vrij Nederland en kranten zowel regionale als landelijke. Kom vandaag bijvoorbeeld kijken naar, en lezen in de Volkskrant, nu voor het eerst op tabloid-formaat.
Zelf kan ik altijd goede leestips vinden in de Esta,
Zoals deze week De kleine vreemdeling van Sarah Waters, hopelijk krijg ik die nog te pakken voor de paasdagen, dan geeft het niet als het weer wat minder is...
Op de website van de Esta deze week ook een oproep om zelf een (mini)thriller te schrijven. De beginzin is al door thrillerschrijfster Simone van der Vlugt geschreven:
'Als ze dit van tevoren had geweten, zou ze een vluchtplan hebben uitgewerkt'.
Het winnende verhaal komt in de Esta, ook een leuke manier om regenachtige paasdagen door te komen zou ik zeggen. (P)

Shortlist Libris Literatuur Prijs 2010
Shortlist Gouden Uil 2010

Mooi uitgegeven bundel met zes korte verhalen. Het gezamelijke kenmerk van deze verhalen is de tijdspanne van 24 uur waarbinnen elk verhaal zich afspeelt.
De hoofdpersonen zijn mensen die ongewild in een lastige situatie terechtkomen. Zo is er bijvoorbeeld de man die na de vondst van een portemonnee van de ene verbazing in de andere valt als hij op zoek gaat naar de eigenaar.
Een ander verhaal volgt een dweperige docente Engels die op zoek is naar punten van herkenning in het geboortedorp van de gezusters Brontë. Als ze 's-avonds in de plaatselijke pub een glas whisky te veel drinkt, neemt ze in haar droken roes een wel heel vreemd aandenken aan de beroemde inwoners van het dorp mee. (Petry)

De windvanger is het verhaal van William Kamkwamba uit Malawi, hij was net veertien toen hij door zijn ouders van school werd gehaald om het land te gaan bewerken.
In plaats van zich neer te leggen bij zijn lot, leende hij boeken uit de bibliotheek, waaronder een over windenergie. Hij werd door het boek gegrepen en algauw besloot hij zijn eigen windturbine te bouwen. Iedereen lachte hem uit, maar langzaam maar zeker gaf hij zijn droom gestalte, met metaalresten, hout, een gebroken schokdemper en een kapotte fiets.
De windmolen van twaalf meter hoog gaf zijn familie; en zijn dorp, niet alleen energie, maar ook hoop op een betere toekomst. Toen het verhaal over Williams uitvinding bekend raakte, schoten mensen van over de hele wereld hem te hulp. Algauw kon hij weer naar school en mocht hij naar de USA om windparken te bezoeken. Dit is zijn verhaal: het verhaal van hoe hij andere Afrikanen leerde zichzelf te helpen. (Petry)

Het is 1962 en de 23-jarige Eugenia, door iedereen Skeeter genoemd, besluit tot een carrière als schrijfster. Naar een onderwerp hoeft ze niet ver te zoeken, als op een dag haar vriendin Hilly vertelt over haar missie in alle huizen van blanke gezinnen een apart toilet te installeren voor de zwarte hulp.

Hoe meer Hilly gebrand is op deze vorm van segregatie, hoe meer Skeeter twijfelt aan deze manier van doen. Ze begint de verhalen te verzamelen van zwarte vrouwen die als hulp in de huishouding werken.

De eerste die haar verhaal aan Skeeter durft te vertellen is Aibileen. Ze heeft als hulp al zeventien blanke kinderen opgevoed, maar als haar eigen zoon Treelore verongelukt op zijn werk, kijken de blanke bazen de andere kant uit. Aibileen haalt ook haar vriendin Minny over om Skeeter in vertrouwen te nemen. Minny is al vaker ontslagen dan ze kan tellen, omdat ze haar werkgevers van repliek dient.

Een keukenmeidenroman van Kathryn Stockett is een prachtige historische roman over vrouwenlevens die ondanks alle conventies en barrières met elkaar verbonden zijn. (Petry)

Zes schrijvers maken kans op de Libris Literatuur Prijs 2010, de prijs voor het beste Nederlandstalige literaire fictieboek van het afgelopen jaar.

Bijzonder genoeg komt het merendeel van de genomineerde boeken uit België. De genomineerde schrijvers zijn: Walter van den Broeck (Terug naar Walden), Bernard Dewulf (Kleine dagen), Marie Kessels (Ruw), Mensje van Keulen (Een goed verhaal), Tom Lanoye (Sprakeloos) en Peter Terrin (De bewaker).


In NOVA is vanavond te zien hoe de zes genomineerde auteurs zelf het nieuws vernemen. Op maandag 10 mei is, eveneens in NOVA, live te volgen wie de prijs wint. Die wordt tijdens het traditionele galadiner uitgereikt in het Amstel Hotel in Amsterdam. De winnaar ontvangt een bedrag van in totaal 52.500 euro. (Bijke)

Gisteren waren Jan en Sanne Terlouw te gast in de Bibliotheek van Waalwijk ter gelegenheid van de boekenweek.

Sanne Terlouw heeft haar vader in haar jeugd vaak geholpen met schrijven van boeken door haar nieuwsgierigheid.
Ze vroeg aan haar vader hoe de Tweede Wereldoorlog was voor een dertienjarig kind en Jan Terlouw schreef daar dan een boek over. Rond 1986 begonnen Sanne en haar vader te schrijven.
Inmiddels schrijven ze samen prima detectives waar de bibliotheek een aardige collectie van heeft. Hun nieuwste boek: De blauwe tweeling is weer een groot succes.

Zelf ben ik ook heel erg gecharmeerd van de boeken die Sanne alleen schrijft zoals: Het rozeneiland over de geschiedenis van de Joden op Rhodos gecombineerd met het verhaal van een Nederlandse kinderarts Rosa. Zo'n switch tussen geschiedenis en heden geeft zeker meerwaarde, de geschiedenis komt in een bepaalde context waardoor je er meer door geraakt wordt. (Petry)

Annejet van der Zijl's Bernhard is niet bepaald het stoere jongensboek waarmee hij zelf de geschiedenis in had willen gaan. Het is ook zeker niet het inktzwarte scenario dat zijn tegenstrevers van zijn leven maken. Het is allemaal veel toevalliger, kleiner en vooral menselijker dan dat. En daarom, misschien wel voor het eerst, begrijpelijker.

Het gaat hier om een historische reconstructie van het eerste en tot dusverre meest onderbelichte deel van het leven van de prins-gemaal. Van der Zijl, die als historica op deze studie promoveert, deed vijf jaar lang onderzoek in de archieven van onder andere Bernhards Duitse familie, zijn middelbare scholen en zijn vrienden en bekenden uit zijn Duitse tijd.

Onderbouwd door tal van tot nu toe onbekende feiten, documenten en inzichten, biedt het boek een nieuwe kijk op het fenomeen Bernhard en op de manier waarop zijn Duitse geschiedenis heeft doorgewerkt in de rest van zijn leven.

Zelf heeft hij er alles aan gedaan het beeld van vrolijke charmeur in stand te houden tot en met het interview in de Volkskrant die pas na zijn door gepubliceerd mochten worden, maar Annejet van der Zijl heeft die mythe duidelijke weten te ontkrachten.
(Petry)

Deze boekenweek zijn toptijden voor schrijvers, Judith Koelemeijer die zaterdag 20 maart één van de gasten is op het boekenweekfeest in de Bibliotheek Tilburg Centrum van Bibliotheek Midden-brabant heeft al de hele week een bijzonder druk programma. Lees hier een interview met haar.
Zou ze nog verder gaan in het schrijven van literaire non-fictie of gaat ze zicht op een heel ander genre richten? Hopelijk horen we het aanstaande zaterdag, wanneer ze samen met Jaap Robben en Ronald Giphart in de bibliotheek zal zijn. (Petry)

De Titaantjes uit de wereld der Letteren hebben gisteren de Boekenweek ingeluid met het traditionele Boekenbal. Adriaan van Dis heeft gerapt. En Ramsey Nasr bracht een heel lang gedicht onder begeleiding van een cello, waarbij "hier en daar het publiek wat onrustig op de stoel begon te schuiven."

Marjolijn Februari brak een lans voor het recht om niet te hoeven lezen als je jong bent. Niet met macht, maar met gezag moeten kinderen overgehaald worden om te lezen. Daar kan ik me wel in vinden. Hopelijk krijgen we als bibliotheek en boekhandel de komende 10 dagen veel mensen aan het lezen.

Bibliotheek Midden-Brabant heeft een vol programma: www.bibliotheekmb.nl/boekenweek

Wat is dat toch, die neiging van mensen om altijd overal lijstjes van te maken. De beste, de mooiste, de belangrijkste....Al van kindsafaan vragen we elkaar: wat vind je het liefste dier? de mooiste kleur? het lekkerste eten? En natuurlijk: wat is je lievelingsboek? Als we ouder worden noemen we dit soort lijstjes een canon. Of, iets moderner, een TOP 10, 20 of 40.

De Groene Amsterdammer hield een enquête onder meer dan zestig schrijvers, critici, uitgevers, academici en publicisten waarbij de sleutelvraag was: als literatuur nog belangrijk is, wat zijn dan de belangrijkste romans geweest? Wat zijn de romans die komende romans zullen beïnvloeden en die in 2099 nog steeds gelezen zullen worden?

Het weekblad telde alle ingeleverde top-vijf-lijstjes op en zo rolde er een top-21 van de 21ste eeuw uit, met Nederlandse en internationale titels. Deze top 21 telt vijf Nederlandstalige en zestien anderstalige romans. En nummer 1 is: Tirza van Arnon Grunberg.

Een prachtig boek, vind ook ik, maar is het echt het belangrijkste werk van het afgelopen decennium? Ik zou toch eerder kiezen voor een werk van Michel Houellebecq of W.G. Sebald. Eigenlijk heb ik nu al zin om over deze TOPlijst te discussieren. Wat zou mijn lijstje zijn? Toch best wel leuk hoor, zo'n TOP. (bijke)

De andere 20 boeken: TOPlijst

Zeven montere vriendinnen; Tillie, Jo, Willemien, Annabel, Martha, Leonie en Barbara; vormen een hechte leesclub, hoewel Barbara er sinds haar faux pas een beetje uit ligt. Met zijn allen gaan ze een literaire cruise maken in de Schotse wateren ('in de geest van Moby Dick') onder leiding van hun allerfavorietste auteur, Gideon de Wit. 'Onze knieën werden slap bij het vooruitzicht het ruime sop te kiezen in het gezelschap van de auteur van een van de meest spraakmakende oeuvres van deze eeuw én de vorige.'


Donderwolken in IJmuiden werpen hun schaduw al ver vooruit, daar helpen geen krat The Famous Grouse en een tweepittertje aan. Eenmaal op de boot met 'hun' schrijver loopt alles totaal in het honderd. 'Ergens wel zonde dat Gideon de Wit het niet heeft overleefd.'

Een nieuw Dorrestein is altijd een boek om je op te verheugen, deze keer belooft de achterflap een wel heel grappig verhaal. Zeilen, vriendinnen, Schotland, Wisky en een beroemde schrijver een fatale combinatie! Een geweldige persiflage op de huidige rage van hippe romans met korte zinnen, design-merken en  sponsorship.Werkt voor mij beter dan een serieus essay tegen de vervlakking van de literaire roman. (Petry)

Je wordt geen betere schrijver door veel te lezen. Je wordt wel een betere hardloper door veel te lopen.
Abdelkader Benali de hoofdpersoon in deze roman, besluit zich te voegen bij een select gezelschap Marokkaanse hardlopers. Een hardloopmanager belooft hem een trainingskamp in Ifrane, het Mekka van de hoogtestage in de Midden-Atlas van Marokko. Maar bij aankomst blijkt dat wie in Marokko wil hardlopen naast amibitie vooral over veel geduld moet beschikken. Van een trainingskamp blijkt feitelijk geen sprake te zijn. De manager vraagt de auteur om een gunst: of hij een oogje wil houden op het jonge talent Nouredinne. Een maand lang deelt Benali een kamertje met deze hardloper en ziet hoe hij zich van een timide jongeman ontpopt tot een branieschopper met een voorliefde voor gevaarlijke vrouwen met hoofddoekjes.
Schrijven doet Benali, wiens ouders analfabeet zijn, al sinds zijn achtste. Lezen deed hij via de openbare bibliotheek en zo maakte hij kennis met de boeken van onder anderen Roald Dahl, Jan Terlouw en Thea Beckman. Beckmans beroemde boek Kruistocht in spijkerbroek kopieerde hij, maar algauw kwamen er eigen ideetjes en 's avonds in bed dacht hij verhaallijnen uit. Zandloper is na De marathonloper, zijn tweede boek over hardlopen. (Petry)