Austers vijftiende roman opent in New York, in de lente van 1967. Adam Walker is twintig jaar, en pas afgestudeerd aan Columbia University. Hij wil dichter worden. Op een feestje ontmoet hij de raadselachtige Fransman Rudolf Born en diens zwijgzame maar verleidelijke vriendin Margot. Voordat hij het weet is Adam verwikkeld in een perverse driehoeksverhouding die tot een plotse geweldsdaad leidt. Zijn leven neemt een totaal andere wending.
Een faustiaanse nieuwe roman vol passie van een van de allergrootste hedendaagse Amerikaanse auteurs. Een adembenemende roman die ons van 1967 tot 2007 voert, van New York tot Parijs tot de Caraïben. Auster brengt het schaduwland tussen geheugen en waarheid in kaart, tussen schrijverschap en identiteit, in een verhaal vol woede, lust en een nietsontziende zoektocht naar rechtvaardigheid.

Onzichtbaar is een typische Auster roman, moeilijk iets over te schrijven zonder te veel te 'verklappen'. De grote aantrekkingskracht van zijn boeken is tenslotte de verbazing waarin je als lezer telkens weer valt. Twijfel, verwarring en soms zelfs verbijstering waarin de schrijver je als lezer weet te brengen.
Geen makkelijk leesbaar boek, wel een boek waarin je door wil blijven lezen, met een structuur die ingewikkeld is zonder gekunstelt aan te doen, kortom dat werkt op verschillende niveau's. (Petry)
uit de Humo:
'Want het treurige feit blijft: er is veel meer poëzie dan rechtvaardigheid op de wereld,' staat er ergens. Kan best zijn, maar als die poëzie van Paul Auster komt, en een soeplepel troost biedt, dan hoeft die vaststelling toch niet zó erg gedramatiseerd?