Nu wil ik niks afdingen op de kwaliteit van het boek. Het is een prachtige beschrijving van twee vrouwen die elkaar het leven vreselijk moeilijk maken. Op de lijst van genomineerden stonden nog vijf andere hele mooie boeken:  Ruw van Marie Kessels, Zondagavond van Vonne van der Meer, De mooiste dagen zijn het ergst van Anke Scheeren, De spelers van Manon Uphoff en Vissen redden van Annelies Verbeke.

Mijn vraag is: waarom hebben vrouwen in de literatuur een aparte prijs nodig? In de sport kan ik zoiets wel begrijpen, vrouwen zijn fysiek nu eenmaal minder sterk dan mannen en dat maakt een sportcompetitie tussen de seksen ongelijkwaardig. Maar in de literatuur? Mijns inziens geeft zo'n speciale vrouwenprijs aan dat de emancipatie nog niet helemaal is doorgedrongen. Goed, vrouwen hebben een inhaalslag moeten maken in de letteren, maar inmiddels hebben we die toch wel gemaakt? Lees eens een werk van een van de bovenstaande auteurs en u zult het beamen.

Wat mij betreft mogen mannen vanaf volgend jaar ook meedingen naar de Opzij Literatuurprijs. Samen met hun zusters. En de beste moge winnen. (Bijke)